Ik weet niet of het typisch een probleem van mij is (zoals sixpacks Herfstbok laten vallen dat is), maar ik worstel nogal eens met pepers. Begrijp me niet verkeerd: ik houd van pepers, maar ik voel ze niet altijd goed aan. Ik koop ze in de supermarkt, in de toko, op de markt en stop ze in de curry, in de pastasaus of gooi ze tussen de wokgroente. Maar dan smaakt het soms vervolgens nergens meer naar, of nou ja, eigenlijk wel: heel erg naar peper. Alle andere smaken zijn spoorloos. Hier is mijns inziens maar één oplossing voor (die ik dan ook regelmatig toepas): van een tweepersoonsmaaltijd een zespersoonsmaaltijd maken. Blikken tomaten, blikken kokosmelk, sojamelk, restjes diepvriesgroente, yoghurt, bonen – van alles en nog wat verdwijnt in de pan, om een enorme hoeveelheid kleurige rotzooi op te leveren. Die soms nog steeds te pittig is, maar vervolgens toch maar wordt opgegeten.
Zo ook gisteren. De wokgroente en sojabrokken die uiteindelijk niet op dag drie zijn gegeten, behoefden toch nog consumptie, dus vooruit met de geit. Doordat hier dus een straffe peper de boel door de war schopte, is dit een grote wok vol spinaziekokostomatenkikkererwtencurry geworden, met wat verdwaalde Chinese groentjes en sojabrokjes erdoor die zich afvragen wat er in godsnaam gebeurd is. Dat wordt minstens nóg een dag pittige prut eten, waardoor helaas budgetgerecht dahl (€ 1,85 voor twee personen!) en budgetgerecht polenta met spinazie en feta (2,74) zeer waarschijnlijk gaan afvallen. Maar ik ga de recepten lekker toch geven.
Ook kan ik inmiddels met mijn excelsheetje een berekening maken van de totale uitgaven in deze Food4Fifty-week, en het ziet ernaar uit dat we € 3,24 overhebben, maar die zuipen we waarschijnlijk nog wel op (om de boel mooi af te ronden).
Dahl met zilvervliesrijst
Ik word blij van dahl, het heeft een warme kleur, een warme smaak en een warm gevoel. Iedere keer als ik dahl eet denk ik terug aan de kamelentocht die ik drieënhalf jaar geleden in India maakte. Aan de rand van de woestijn maakte een oud vrouwtje in een hutje voor mij en de kameelman de lekkerste dahl ooit. Geloof ik. Misschien was ik gewoon uitgehongerd.
Ingrediënten:
– 200 gram zilvervliesrijst
– 200 gram rode (split)linzen (0,65)
– 1 blik tomaten (0,35)
– 1 eetlepel gember (uit pot) (0,05)
– 3 tenen knoflook, in stukjes (0,10)
– 1 ui, gesnipperd (0,10)
– 2 el kurkuma
– 1 el ketoembar
– theelepel komijn
– snufje asatoetida
– eventueel: eetlepel (garam) massala
– 1 liter groentebouillon
Bereiding:
Fruit de ui, knoflook, gember en peper in een grote pan met een dikke bodem. Voeg de linzen, tomaten, bouillon en specerijen toe en kook tot de linzen zacht zijn, ongeveer een half uurtje. Kook ondertussen de zilvervliesrijst gaar en serveer de dahl erbij/erop/ernaast/eromheen.
Polenta met spinazie en feta
Polenta, polenta, ik houd zo van polenta. Het is supertjesgoedkoop en heerlijk romig en eenvoudig. En kijk hier eten ze het in de achttiende eeuw:
Ingrediënten:
125 gram (fijne) polenta (0,20)
400 gram diepvriesspinazie (0,49)
1 teentje knoflook (0,05)
200 gram feta (1,69 – Lidl)
30 gram geraspte belegen kaas (0,30)
1/2 liter water
1 (kruiden)bouillonblokje
rozemarijn / Italiaanse kruiden
Bereiding: Fruit het teentje knoflook in olijfolie, voeg de spinazie toe, en bak tot de spinazie ontdooid is. Verkruimel de feta en roer door de spinazie.
Breng in een andere pan het water met het bouillonblokje aan de kook. Strooi de polenta geleidelijk in de bouillon. Voeg daarna de rozemarijn toe, en kook de polenta zachtjes ongeveer 10 minuten onder voortdurend roeren. Als het gaar is komt de massa los van de pan en proef je er geen korreltjes meer in. Roer dan de geraspte kaas erdoorheen.
Strijk een laagje polenta (ongeveer de helft) uit in een schaal, en verdeel er het spinaziemengsel over. Schep de rest van de polenta erop, en hierop eventueel de rest van het spinaziemengsel.
Groen en Gezellig 